İlgili Kanun / Madde
5953 S. BİşK. /29
T.C
YARGITAY
9. HUKUK DAİRESİ
Esas No. 2011/51851
Karar No. 2014/3515
Tarihi: 06.02.2014
l GAZETECİNİN VERİLMEYEN YILLIK İZİN ÜCRETİNİN İKİ KATI ÖDENMESİNİN GEREKMESİ
ÖZETİ: Somut olayda, davacının basın işçisi olarak davalı yanında çalıştığı tartışmasızdır. Mahkemece davacının kullanmadığı 24 gün yıllık izin ücreti alacağı olduğu, bunun da fesih sırasında ödenmesi nedeniyle 5953 sayılı Kanun gereği 2 katı ödeme yapılamayacağı kabul edilerek hüküm kurulmuştur. Ancak anılan kanunun 29. maddesinde “gazeteciye bu Kanunun 21’inci maddesinde yazılı yıllık izni vermeyen veya izni vermiş olup da izin müddetine ait ücreti ödemeyen işverene, yıllık izin vermediği veya izin süresine ait ücretleri ödemediği kimsenin izin müddetine tekabül eden ücretler yekununun üç katı kadar idarî para cezası verilir; ayrıca gazeteciye ödenmesi gereken ücret toplamı, iki kat olarak ödenir” düzenlemesi bulunmaktadır. Bu durumda davacının kullandırılmamış izni olduğundan davacının izin alacağının 2 katı hesaplanıp fesih sırasında ödenen miktar mahsup edilerek karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde talebin reddi isabetsizdir.
DAVA: Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, izin ücreti, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti ile genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içerisinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş, davalı avukatı tarafından duruşma talep etmiş ise de; HUMK’nun 438.maddesi gereğince duruşma isteğinin miktardan reddine ve incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra Tetkik Hakimi M. Başbayraktar Taşkın tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, 14.10.2004-30.06.2009 tarihleri arasında davalıya ait Kanal B televizyonunda 03.03.2008 tarihine kadar Avrupa muhabiri olarak Avrupa başkentlerinde görev yaptığını, 03.03.2008-30.06.2009 arası dönemde ise kanalın Ankara merkez işyerinde çalıştığını ve iş akdinin feshedilip ihbar ve kıdem tazminatı ile yıllık ücretli izin alacaklarının sadece Türkiye de geçen hizmetleri dikkate alınıp ödendiğini ileri sürerek, kıdem, ihbar tazminatları ile fazla çalışma, genel tatil, hafta tatili ve %5 fazlaları ile yıllık izin ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının davalı şirkette ilk kez işe başlama tarihinin 03.03.2008 olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalının iş sözleşmesini fesihte haksız olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının yıllık izin ücreti alacağının ödenip ödenmediği noktasında toplanmaktadır.
Somut olayda, davacının basın işçisi olarak davalı yanında çalıştığı, iş sözleşmesi sona erdirilirken bir miktar kıdem, ihbar tazminatı ve yıllık izin ücreti ödemesi yapıldığı tartışmasızdır. Mahkemece davacının kullanmadığı 24 gün yıllık izin ücreti alacağı olduğu, bunun da fesih sırasında ödenmesi nedeniyle 5953 sayılı Kanun gereği 2 katı ödeme yapılamayacağı kabul edilerek hüküm kurulmuştur. Ancak anılan kanunun 29. maddesinde “ gazeteciye bu Kanunun 21 inci maddesinde yazılı yıllık izni vermeyen veya izni vermiş olup da izin müddetine ait ücreti ödemeyen işverene, yıllık izin vermediği veya izin süresine ait ücretleri ödemediği kimsenin izin müddetine tekabül eden ücretler yekununun üç katı kadar idarî para cezası verilir; ayrıca gazeteciye ödenmesi gereken ücret toplamı, iki kat olarak ödenir.”düzenlemesi bulunmaktadır. Bu durumda davacının kullandırılmamış izni olduğundan davacının izin alacağının 2 katı hesaplanıp fesih sırasında ödenen miktar mahsup edilerek karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde talebin reddi isabetsizdir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 06.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.