ASGARİ GEÇİM İNDİRİMİNİN (AGİ )ÜCRET OLARAK NİTELENDİRİLEMEYECEĞİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Davacı vekili, müvekkilinin davalı işveren nezdinde site görevlisi olarak 15.10.2000 tarihinde çalışmaya başladığını iş akdinin haksız feshedildiğini belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin, fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram genel tatil ücreti ile elektrik ve su parası bedeli ile asgari geçim indirimi alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının 01.01.2001 tarihinde işe başladığını iş akdinin haklı nedenle feshedildiğini, kıdem ve ihbar tazminatına hak kazanamadığı halde davacıya iyiniyetle ihbar tazminatı ödendiğini, fazla çalışma yapılan dönemde ücretin ödendiğini, hafta tatili ve yıllık iznini kullandığını, su ve elektrik bedellerinin ödenmesinden vazgeçilmesinin yönetim hakkı kapsamında olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, süresi içerisinde taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacı ve davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacının hizmet süresi taraflar arasında ihtilaflıdır.
Davacı 15.10.2000 tarihinde işe başladığını iddia etmiş ve apartmana ait yönetici tarafından tutulan işletme hesabı defteri fotokopisini sunmuştur. Defterde yeni kapıcının … olduğu, işe girişinin 15.10.2000 tarihi olup 1 aylık deneme süresinden sonra sigorta girişinin yapılacağı Yönetici … tarafından işletme defterine yazılmış, Kasım ayı işletme hesap defterine 13. kalem olarak davacının ücreti 65.000.000 (…) olarak belirtilmiş Aralık Ayı 2. kalem olarak kapıcı maaşı olarak 99.270.000 TL olarak hesap yapılmış ve davacı tarafın imzası alınmıştır. 
Bu delil karşısında davacının beyanında geçtiği şekilde 15.10.2000 tarihinde işe başladığının kabulü ile kıdem tazminatı hesabının buna göre yapılması gerekmektedir. 
3-Taraflar arasında davacının asgari geçim indirimi alacağına hak kazanıp kazanmadığı hususunda da uyuşmazlık bulunmaktadır. 
İşçiye ücreti dışında ödenen asgari geçim indirimi yasa ile getirilmiş olup, bireyin ve ailenin asgari geçim düzeyini sağlayacak bölümünün toplam gelirden düşülerek vergi dışı bırakılmasıdır. Bu nedenle ücretin eki değildir. Ücret olarak nitelendirilemez ve işçilik alacaklarının hesaplanmasına esas ücrete dahil edilemez.
193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 23. maddesinde gelir vergisinden istisna edilen ücretler düzenlenmiştir. Söz konusu maddenin 6. fıkrası hizmetçilerin ücretleri (Hizmetçiler özel fertler tarafından evlerde, bahçelerde, apartmanlarda ve ticaret mahalli olmayan sair yerlerde orta hizmetçiliği süt ninelik, dadılık, bahçıvanlık, kapıcılık gibi özel hizmetlerde çalıştırılanlardır) (Mürebbiyelere ödenen ücretler istisna kapsamına dahil değildir) düzenlemesini içermektedir.
Somut olayda, her ne kadar mahkemece apartmanda kapıcı olarak çalıştırılan davacının asgari geçim indirimi alacağına hak kazandığı kabul edilmişse de, 193 sayılı Kanun'un söz konusu düzenlemesi gereğince kapıcıların ücretlerinin gelir vergisinden istisna edildiği, dolayısıyla ücretlerinden vergi kesintisi yapılmadığı gözetilmeksizin kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir. 
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 12.06.2017 tarihinde oybirliği ile karar verildi.