İlgili Kanun / Madde
6100 S. HMK/107
T.C
YARGITAY
9. HUKUK DAİRESİ
Esas No. 2022/9461
Karar No. 2022/9034
Tarihi: 14.09.2022
lBOZMADAN SONRADA İKİNCİ KEZ TALEP ARTTIRIM DİLEKÇESİ VERİLEBİLECEĞİ
lİKİNCİ KEZ YAPILAN TALEP ARTTIRIMININ ISLAH NİTELİĞİNDE OLMADIĞI
ÖZETİ: Davacı, bozma öncesi yargılamada alınan bilirkişi raporu doğrultusunda 26.02.2016 tarihli ıslah dilekçesi ile kıdem ve ihbar tazminatına ilişkin talebini artırmıştır. Dairemizin 25.11.2020 tarihli ve 2016/33022 Esas, 2020/16854 Karar sayılı ilâmı ile, kıdem tazminatı alacağı yönünden bozma kararı verilmiş olup, Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada bu alacağın bilirkişi raporu ile yeniden hesaplanarak belirlenmesi üzerine davacı bu kez kıdem tazminatı yönünden 04.02.2022 tarihinde talep artırım dilekçesi sunmuş ve tamamlama harcı ödemiştir.
Mahkemece talep artırım dilekçesine değer verilmeden hüküm kurulmuş ise de 6100 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunun 107 nci maddesine göre yapılan talep artırım işlemi ıslah işlemi değildir. Davacının 04.02.2022 tarihli dilekçesi ikinci ıslah dilekçesi niteliğinde olmadığından bu dilekçeye talep artırım dilekçesi olarak değer verilmesi gerekir. Açıklanan nedenle 04.02.2022 tarihli talep artırım dilekçesine değer verilerek kıdem tazminatı alacağının hüküm altına alınması gerekirken gerekçe belirtilmeden yazılı şekilde karar verilmesi usul ve kanuna aykırı olup kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.
DAVA: Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, iş sözleşmesinin davalı tarafından sözlü olarak feshedildiğini, davacının alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının mazeret bildirmeden ve haber vermeden devamsızlık yaptığını bu nedenle iş sözleşmesinin feshedildiğini, davacının alacağının bulunmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, yapılan ilk yargılamada davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, kararın Dairemizin 25.11.2020 tarihli ve 2016/33022 Esas, 2020/16854 Karar sayılı ilâmıyla kıdem tazminatının hesaplanması bakımından bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece bozmaya uyularak devam edilen yargılama sonunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1.Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2.Davacı, bozma öncesi yargılamada alınan bilirkişi raporu doğrultusunda 26.02.2016 tarihli ıslah dilekçesi ile kıdem ve ihbar tazminatına ilişkin talebini artırmıştır. Dairemizin 25.11.2020 tarihli ve 2016/33022 Esas, 2020/16854 Karar sayılı ilâmı ile, kıdem tazminatı alacağı yönünden bozma kararı verilmiş olup, Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada bu alacağın bilirkişi raporu ile yeniden hesaplanarak belirlenmesi üzerine davacı bu kez kıdem tazminatı yönünden 04.02.2022 tarihinde talep artırım dilekçesi sunmuş ve tamamlama harcı ödemiştir.
Mahkemece talep artırım dilekçesine değer verilmeden hüküm kurulmuş ise de 6100 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunun 107 nci maddesine göre yapılan talep artırım işlemi ıslah işlemi değildir. Davacının 04.02.2022 tarihli dilekçesi ikinci ıslah dilekçesi niteliğinde olmadığından bu dilekçeye talep artırım dilekçesi olarak değer verilmesi gerekir. Açıklanan nedenle 04.02.2022 tarihli talep artırım dilekçesine değer verilerek kıdem tazminatı alacağının hüküm altına alınması gerekirken gerekçe belirtilmeden yazılı şekilde karar verilmesi usul ve kanuna aykırı olup kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.
3.Diğer yandan karar başlığında dava tarihinin 22.10.2014 yerine 24.10.2014 olarak yazıldığı anlaşılmakta olup karar bu yönüyle de hatalı bulunmuştur.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 14.09.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.