YARGITAY
22. Hukuk Dairesi 2018/16916 E. , 2019/955 K.
| Esas No. Karar No. Tarihi: |
2018/16916 2019/955 15.01.2019 |
İlgili Kanun / Madde
4857 S. İşK/57
|
||||
|
||||||
| ÖZETİ Dosyada bulunan SGK. hizmet cetveli ile işe giriş bildirgelerinden davacının sadece 1999 ve 2001 yıllarındaki çalışmasının (342 ve 342 gün olup) 11 ayı geçtiği, daimi kadroya geçtiği 02.02.2001 tarihine kadar diğer yıllardaki çalışmalarının ise 11 ayı (330 gün) bulmadığı anlaşılmaktadır. Yerleşmiş Yargıtay uygulamalarına göre 11 ayı bulan çalışmalar artık mevsimlik olmaktan çıkmakta olup sadece mevsimlik çalışma dahi olsa 11 ayı aşan çalışmalar için yıllık ücretli izin hakkı doğmaktadır. Hal böyle olunca, davacının kadroya geçmeden önceki dönemde sadece çalışmasının 11 ayın üzerine çıktığı yıl olan 1999 yılı ile kadroya geçtiği dönemden davaya konu edilen tarihler esas alınarak yıllık izin alacağı hesap edilmesi gerekirken tüm çalışma süresi (mevsimlik ve kadroya geçtikten sonraki çalışma süresi toplamı) üzerinden hesaplanması ve hüküm kurulması hatalıdır |
||||||
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi Ş. Yenigün tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının Köy Hizmetlerinde 2001 yılına kadar mevsimlik işçi olarak, 2001 den sonra kadrolu işçi olarak çalıştığını, köy hizmetlerinin Mersin İl Özel İdaresine devredilmesi yasa kapsamında Mersin İl Özel İdaresine aktarıldığını, 2012 yılında emeklilik sebebi ile ayrıldığını, davacının yasa ve TİS gereğince ücret farkı, ilave tediye, yıpranma primi ve yıllık ücretli izin alacaklarının olduğunu beyanla alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Savunmasının Özeti:
Davalı vekili, davacının mevsimlik işçi olarak çalıştığını, köy hizmetleri genel müdürlüğü hukuk müşavirliğinin hukuki mütalaası gereği yevmiye düşürülmeden ücret skalası karşılığı kademesinin verildiği, intibak işleminde hatanın söz konusu olmadığını, davanın yıllık izin alacağını zamanaşımına uğradığını beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanılan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Dosyada bulunan SGK. hizmet cetveli ile işe giriş bildirgelerinden davacının sadece 1999 ve 2001 yıllarındaki çalışmasının (342 ve 342 gün olup) 11 ayı geçtiği, daimi kadroya geçtiği 02.02.2001 tarihine kadar diğer yıllardaki çalışmalarının ise 11 ayı (330 gün) bulmadığı anlaşılmaktadır. Yerleşmiş Yargıtay uygulamalarına göre 11 ayı bulan çalışmalar artık mevsimlik olmaktan çıkmakta olup sadece mevsimlik çalışma dahi olsa 11 ayı aşan çalışmalar için yıllık ücretli izin hakkı doğmaktadır.
Hükme dayanarak yapılan bilirkişi raporunda ise, davacının mevsimlik işçilikte geçen tüm çalışmaları ile kadroya geçtikten sonra feshe kadar geçen çalışma süresi esas alınarak yıllık izin ücreti hesap edilmiştir.
Hal böyle olunca, davacının kadroya geçmeden önceki dönemde sadece çalışmasının 11 ayın üzerine çıktığı yıl olan 1999 yılı ile kadroya geçtiği dönemden davaya konu edilen tarihler esas alınarak yıllık izin alacağı hesap edilmesi gerekirken tüm çalışma süresi (mevsimlik ve kadroya geçtikten sonraki çalışma süresi toplamı) üzerinden hesaplanması ve hüküm kurulması hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 15.01.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.